Petit Basset Griffon Vendeen

Wzorzec Petit Basset Griffon Vendeen

Pochodzenie: Francja
FCI Standard: 67/14.02.2001/F

Data publikacji oryginalnego wzorca: 04.05.1997

UŻYTKOWOŚĆ

Jest to pełen pasji myśliwy. Rasa wyhodowana do polowania na dzikie króliki, ala nie oprze mu się żadna inna zwierzyna.

KLASYFIKACJA FCI

Grupa VI - psy gończe, posokowce i rasy pokrewne. Sekcja 1.3 - małe psy gończe. Podlega próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY

Małe PBGV długo miały ten sam wzorzec co grand basset griffon vendeen.Różniły się one wyłącznie wzrostem.W praktyce rezultaty nie były jadnak zbyt dobre, ponieważ małe bassety miały wykrzywione kończyny przednie i były równie cieżkie co duze bassety. Wówczs Abel Dezamy stworzył dla nich odrebny wzorzec . Aby określić tego psa należy odwołać się do tekstu Paula Daubigne: "Nie jest to już mały basset wandejski powstały przez zwykłe obniżenie wzrostu, ale mały basset wandejski harmonijnie zredukowany w proporcjach i wielkości, naturalnie obdarzony wszystkimi zaletami psychicznymi, dzieki którym posiada pasję łowiecka". Sfora tych małych psów wygrała pierwszą edycję Pucharu Francji w polowaniu na króliki.

OGÓLNIE O WYGLĄDZIE

Mały, aktywny i pełen wigoru pies gończy z nieznacznie wydłużonym ciałem. Dumnie noszony ogon. Sierść pół-twarda, pół-długa. Wyrazista głowa; ucho przylegające, pokryte długim włosem i osadzone poniżej poziomu oczu, niezbyt długie.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT

Zachowanie: zapalony myśliwy, odważny, lubi polować w gęstych zaroślach.

Temperament: łagodny, ale chętny do pracy i z dużą pasją myśliwską.

GŁOWA

Mózgoczaszka/Czaszka: nieznacznie zaokrąglona, niezbyt wydłużona, niezbyt szeroka, dobrze wyrzeźbiona pod oczami, guz potyliczny dość rozwinięty.

Stop: wyrazisty.

Nos: wystający, dobrze rozwinięty; nozdrza otwarte, czarny; jedynie przy biało- pomarańczowym umaszczeniu dozwolony brązowy.

Pysk: znacznie krótszy niż u Grand Basset'ów, niemniej jednak bardzo delikatnie wydłużony i prosty; przy końcu kwadratowy.

Fafle: pokryte obfitymi wąsami.

Uzębienie: zgryz nożycowy.

Oczy: całkiem duże, o inteligentnym wyrazie, ciemne; spojówka nie może być widoczna. Brwi krzaczaste, nie powinny zasłaniać oczu.

Uszy: giętkie, wąskie, delikatne, pokryte długim włosem i kończące się delikatnym owalem, przylegające, nie sięgające czubka nosa. Osadzone poniżej poziomu oczu.

Szyja: długa i mocna; dobrze umięśniona, mocna u nasady, bez podgardla, dumnie nosząca głowę.

TUŁÓW

Grzbiet: prosty.

Lędźwie: umięśnione.

Klatka piersiowa: nie zbyt szeroka, raczej głęboka, sięgająca do poziomu łokcia.

Żebra: umiarkowanie zaokrąglone.

Ogon: wysoko osadzony, dość gruby u nasady, równo zwężający się ku końcowi, raczej krótki, noszony powyżej linii grzbietu.

Kończyny: wygląd ogólny: struktura kości dość mocna, ale proporcjonalna do wielkości.

Ramię: wyraźne, skośne, mocno przylegające do ciała.

Przedramię: dobrze rozwinięte.

Nadgarstek: bardzo delikatnie zaznaczone.

Uda: umięśnione i tylko delikatnie zaokrąglone.

Podudzie: dość szerokie, delikatnie skośne, nigdy całkiem wyprostowane.

Śródstopie: niezbyt mocne, opuszki twarde, palce mocne, pazury solidne. Silna pigmentacja opuszek jest pożądana.

Ruchy: bardzo swobodne i lekkie.

Skóra: dość gruba, często ozdobiona trójkolorowymi elementami.

SIERŚĆ

Włos: szorstki, nie zbyt długi, nigdy jedwabisty czy wełnisty.

Kolor: czarny z białymi łatami (biało-czarny), czarny z brązowymi znaczeniami (czarno-brązowy), czarny z jasnobrązowymi znaczeniami, płowy z białymi łatami (biało-pomarańczowy), płowy z czarnym płaszczem i białymi łatami (tricolor), płowy z czarnym czaprakiem, jasno płowy z czarnym czaprakiem i białymi łatami, jasno płowy z czarnym czaprakiem.

Tradycyjne nazwy maści: zajęczy kolor, wilczy kolor, borsuczy kolor, dziczy kolor.

ROZMIAR

Wysokość w kłębie: od 34 cm do 38 cm z tolerancją 1 cm mniej lub więcej.

BŁĘDY

Każde odejście od powyższych punktów powinno być uważane za błąd. Waga z jaką błąd powinien być rozpatrywany ma zależeć od jego stopnia.

Głowa: zbyt krótka, czaszka płaska. Krótki pysk. Odbarwienie nosa, warg lub powieki. Zgryz cęgowy. Oczy jasne. Uszy osadzone wysoko, długie, niewystarczająco przylegające lub braki w owłosieniu.

Tułów: zbyt długi lub zbyt krótki, bez harmonii. Kłąb niewystarczająco mocny. Ścięty zad. Ogon załamany.

Kończyny: niewystarczająco mocne, niewystarczająco kątowane. Słaba pęcina.

Włos: niedostatecznie gęsty, zbity włos.

Zachowanie: nieśmiały, tchórzliwy.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE

• brak typu
• przodozgryz, tyłozgryz
• oczy różnobarwne
• niedostateczna pojemność klatki piersiowej w okolicy mostka: żebra ściśnięte w dolnej części klatki piersiowej
• pozrastane kręgi ogonowe
• kończyny przednie skręcone lub półskręcone
• włos wełnisty
• umaszczenie jednolicie czarne lub białe
• znaczna depigmentacja
• wzrost wykraczający poza ramy wzorca
• wyraźne kalectwo, wady anatomiczne
• osobniki agresywne lub tchórzliwe

UWAGA: samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.